انشا درباره‌ی پاییز

می خواهم از باران حرف بزنم.می خواهم از هزاررنگی حرف 

بزنم.از خزان...

از فصلی که موسیقی اش می شود نت خوانی قطره های باران

 

روی پنجره ی خانه.از فصلی می خواهم حرف بزنم که منظره اش

 می شود اجتماع چترهای رنگارنگ در خیابان های خیس.

فصلی که بوی مدرسه می دهد،بوی کتاب و دفتر نو می دهد.بوی 

خنده های کودکانه می دهد.فصلی که صدای خش خش می دهد،

صدای تحقیر برگ های خشک شده زیر کفش هایمارک دار و

 بی احساس را می دهد.

فصلی که نقاشی خداوند است.فصلی که جادوی خداوند است.

فصلی که احساس خداوند است.فصلی که با هزار رنگی اش

 می شود یک کلمه:باران.فصلی که در آن،طبیعت لباس کهنه،

ژنده و پر از آلودگی و کینه اش را می سپارد به باد و عریان 

می شود و منتظر بهار می ماند.پاییز فصل رفتن است،فصل کوچ.

فصل مهاجرت پرنده ها... و به ما ثابت می کند رفتن سخت نیست.

رفتن فرصتی است برای زنده ماندن؛فرصتی است برای زندگی

 دوباره.

پاییز یعنی فصلی که خداوند با زبردستی تمام و با استفاده از جعبه‌ی

 مدادرنگی بی نهایت رنگش آن را خلق می کند.

پاییز فصل عشق است.عشق خداوند به انسان و فصل شاهکار

 پروردگار.